Taka ekonomiczna nowomowa. A moim zdaniem, wzrost cen został spowodowany głównie przez ekspansję pieniądza i kredytu (klasyczne rozumienie inflacji). To inflacja (wzrost ilości pieniądza w obiegu) powoduje wzrost cen, a nie wzrost cen powoduje inflację. Kto twierdzi inaczej, to tak, jakby tłumaczył, że deszcz pada dlatego, że jezdnie są mokre. Dlatego Rada powinna raczej podwyższać stopy, a nie popierać jego kreację. Zresztą wszelka polityka monetarna powoduje przede wszystkim redystrybucję bogactwa, a po drodze wzrost cen i opodatkowania, a dalej obniżenie wartości waluty (co stało się w Stanach). Polityka monetarna już jako taka powinna być krytykowana przez przeciwnika ingerencji państwa w gospodarkę, którym Pan Wójcikowski się mieni. Głównymi beneficjentami „polityki monetarnej” są banki, wielkie korporacje gospodarcze notowane na giełdzie, deweloperzy. Ale bańka kredytowa też niedługo pęknie. Świat finansów już dawno oderwał się od realnej gospodarki, której miał służyć, i uniósł pod niebiosa. Już nikt nie rozmawia o przedsiębiorczości i pracy, o radości tworzenia. A dyskusje ekonomistów i polityków (takoż ludzi siedzących na ławeczkach w parku) dotyczą tylko wysokości stopy procentowej, hossy i bessy na rynkach finansowych i tego, ile można tam zarobić. Czas zejść na ziemię (chociaż biorąc pod uwagę politykę banków centralnych będzie to mocny upadek). Rzeczywiście, „pieniądz to zbyt poważna sprawa, aby powierzyć go rządom.”