Przyczyn małej "dzietności" jest co najmniej kilka, a niektórych już wspomnieliście.
Chciałbym dodać jeszcze jedną: emancypacja kobiet.
Nie zrozumcie mnie źle, zasadniczo nie mam nic przeciwko, ale spójrzmy, jak to wyglądało jeszcze 100 lat temu: Mężczyzna szedł do pracy i zarabiał na rodzinę. Lepiej lub gorzej, bywało, że mięso było tylko w niedzielę. A kobieta zostawała w domu i miała możliwość zająć się dziećmi. Mało której przychodziła do głowy praca zawodowa, tym bardziej, że w domu i przy dzieciach roboty nie brakuje.
Dziś niepracująca kobieta niesłusznie traktowana jest z co najmniej lekceważeniem. Poza tym coraz więcej pieniędzy potrzeba na zaspokojenie rzeczywistych, czy sztucznie wykreowanych potrzeb i praca zawodowa traktowana jest jak konieczność mimo, że wiele kobiet doskonale czuje się w roli matki i pani domu.
Swoje trzy grosze dokładają feministki gardzące zajęciami "kobiecymi" i wmawiające, że tylko kariera daje szczęście i samorealizację.
Pozwólmy kobietom zostawać w domu! Dzieci będą miały lepszą opiekę i wychowanie niż w jakimkolwiek przedszkolu, czy puszczone samopas. Przy okazji zmniejszy się bezrobocie (to faktyczne) i mężczyzna łatwiej znajdzie pracę i więcej zarobi. Dobrze wychowane dzieci to jednocześnie zabezpieczenie dla rodziców na starość, bo jakie emerytury dostaniemy, to szkoda gadać, z resztą nie wszystko da się kupić.
Zamiast na siłę "aktywizować kobiety zawodowo" budujmy w nich dumę z dobrze wychowanych, zadbanych dzieci i szczęśliwego domu.
Ten system sprawdzał się przez kilkadziesiąt tysięcy lat! Po co zawracać Wisłę kijem?
Oczywiście, nie odmawiam kobietom prawa do pracy i kariery. Ale PRAWA, nie obowiązku. Są kobiety świetne w pracy, biznesie, nauce, sporcie, nawet samochodowym. OK, bardzo dobrze. Ale nie odmawiajmy im prawa do zadowolenia z domu i dzieci.

Tamten szczyt demograficzny wywołany był przez stan wojenny! Z domu wyjść nie można było, z resztą, nie było dokąd, w TV tylko Jaruzelski, to z nudów robiło się dzieci.
Mam tylko nadzieję, że nasi rządzący po raz kolejny dowiodą, że nie umieją się uczyć i nie zafundują nam stanu wojennego...

Ja czym więcej czytam, tym bardziej niech mieć dzieci w tym chorym kraju. A wtrynianie się ministrów oświaty i ministrów pracy i polityki społecznej, we wszystkie aspekty, coraz bardziej mnie uświadamiają że dzieci w państwie nie są dla mnie, tylko dla państwa, aby było kogo drenować przy pomocy podatków. Niech sprywatyzują żłobki i zniosą mnóstwo durnych przepisów oraz regulacji w sprawach szkolnictwa to pogadamy.

Kiedy skończą się już pomysły na krótkoterminowe łatanie dziury budżetowej państwo będzie mogło sięgnąć po kieszonkowe dziesięciolatków. A może lepiej od razu wysłać je do pracy?

dokładniej: państwo tuska i jego ferajny, oraz młodych niedokształconych, z wielkich miast

Rząd potrzebuje baranów do strzyżenia

Paradoksem jest, że im bogatsze społeczeństwo tym mniej stać na dzieci, to prawidłowość którą się obserwuje nie tylko u nas.
W USA też najwięcej dzieci ma biedota lub miliarderzy.
Wszystko przez te wydatki: perfumy lub szlafroczek dla pieska czy inne bzdety, a jeszcze ciągle się słyszy: kup to lub tamto bo jesteś tego warta. Samochód, meble itd żeby utrzymać się na topie to trzeba ciągle wymieniać na nowy model więc nic dziwnego, że na dzieci brakuje w szczególności gdy się chce też otoczyć je luksusikami bo nie można być gorszym od innych :)

Młodzi ludzie pracujący poza budżetówką lub rozkręcający firmy od zera pracują po 12 godzin na spłaty kredytów.

Pasożyty upchane po różnych urzędach w kraju mają się dobrze i nie wiedzą co to praca ani odpowiedzialność.