A ja się nie zgadzam z p. Kaczyńskim. Do Euro trzeba wejść bo jest to dla nas wielka szansa. Owszem teraz zarabiamy na różnicach kursowych tak jak kiedyś traciliśmy. Nasza pozycja zależy od przypadku a nie od pracy. Jeśłi Euro upadnie to i tak sprawy nie ma. Obecnie
nIe spelniamy warunków do wejścia i w związku z tym nie jest to sprawa szybka. Gdyby jednak rząd ogłosił że chcemy jak najszybciej wejśc do strefy euro wraz z określeniem kursu równowagi po jakim bylibyśmy skłonni przystąpić - np 3,60 lub 3,80 pomogłoby to ustabilizować złotego. Ponadto wszelkie procesy integracyjne odbędą się bez nas. Wolę żeby Polska była biedakiem na dorobku niż królem slumsów.

kit

Panie Red. , przyjź Pan jutro, na recepcji czeka na Pana brzęcząca sakiewka. Szczególnie trafnie ujął Pan to "Na szczęście wiele wskazuje na to, że: prezydent Komorowski, premier Tusk i minister Rostowski zdają sobie sprawę z tego, że dopóki pożar w eurolandzie nie zostanie ostatecznie ugaszony". Podobało nam się, na prawdę dobre zdanie. Niech Pan dalej działa, gratuluję!

DlA Pana redaktorka w POmatrixie jaki on tworzy i w jakim żyje"
"...Dochodzą do mnie różne plotki na temat finansów Jarosława Kaczyńskiego, ale nie tylko z plotek widać, że Jarosław Kaczyński prawie zbankrutował. Oświadczenie majątkowe mówi więcej niż plotki, nie ma już 110 tysięcy oszczędności, pojawiło się 200 tysięcy długu. Dotąd własnościowe mieszkanie zmieniło status, Kaczyński zbył 1/6 znanej kwatery na Żoliborzu. Powód tej finansowej zapaści, jak głosi plotka, jest jeden – Jarosław walczy o życie swojej matki i nie zastanawia się nad kosztami. Plotkuję na wstępie, ponieważ w nawale komentarzy, analiz i tym podobnych niewiele kosztujących sądów, często zapominamy, że za politykiem, przynajmniej niektórym, kryje się, mimo wszystko, przysłowiowy człowiek. Patrząc na człowieka Kaczyńskiego, choćbym nie chciał, ciarki mi biegną po grzbiecie, nie zamieniłbym się na jego fatalne położenie. Zabawne media i usłużni celebryci z Hołdysem na czele, nie puszczają żadnego tematu. Ostatnio pan muzyk wyśmiał zgon Alika, w końcu okazja jak każda inna, a nawet więcej niż każda inna, bo wyjątkowo zabawna. Brat odszedł w okolicznościach, które każdego żyjącego brata muszą, jeśli nie rzucić na glebę, to przynajmniej na kolana. Matka jest ostatnią osobą, z którą kaleki emocjonalnie Kaczyński, czuje więź emocjonalną. Wątpię, aby podobnie było z Martą Kaczyńską i tak daleko grzebać w psychice Kaczyńskiego nie chcę, ale na pewno nie jest to człowiek wylewny i poukładany „uczuciowo”. Jest jaki jest i jego rzecz, mnie interesuje kontekst osobistych przeżyć, ponieważ tutaj również, jeśli nie przede wszystkim dopatrywałbym się ostatnich ruchów politycznych Kaczyńskiego. Pewnie zabrzmi to mało elegancko, ale obok silnej emocji skierowanej do matki, drugą silną emocję Jarosław Kaczyński kieruje do partii. Ostatnia miłość Kaczyńskiego, to jego dziecko – PiS.


Byłaby przesada w tym porównaniu gdyby Jarosław nie zachowywał się w kwestii PiS, tak jak zachowują się najbardziej zapobiegliwi, a być może przewrażliwieni rodzice. Każdy kto zbliży się do dziecka Kaczyńskiego, zostanie przegoniony, odpędzony, warknie się na niego, podniesie krzyk. Jak już pisałem wcześniej, fatalnym przykładem do ilustracji tego stanu rzeczy jest Ziobro z Kurskim, na tych akurat warczałbym dość głośno. Gorzej, że partyjny instynkt macierzyński Kaczyńskiego, płoszy nie tylko ludzi-wilki, ale odstrasza ewentualne nauczycielki, trenerów, promotorów i przyjaciół dziecka Kaczyńskiego. W efekcie wokół PiS kręci się parę wiejskich bab z dużym cycem, które do pozamiatania chałupy, czy uwarzenia zalewajki i niczego więcej się nie nadają. Jarosław Kaczyński jest wszystkim dla swojego dziecka i jego dziecko dla niego. Niańczy, uczy, trenuje, przyjaźni się, ale taka ślepa miłość jest klasycznym inkubatorem. Każdy odpowiedzialny rodzic wie, że dziecko musi uczyć się życia z rówieśnikami, musi sobie radzić w grupie, musi samodzielnie zawiązywać sznurowadła, trzymać nóż w prawej ręce i widelec w lewej. Powinno przyprowadzać do domu swoich kolegów i koleżanki i samo składać rewizyty. Gdy dziecko jest pozbawione tych narzędzi socjalizacyjnych, zwyczajnie dziczeje i bez inkubatora ginie. Dokładnie tak się dzieje z PiS, jeśli patrzeć na tę partię jako oddzielny podmiot widać całkiem przyzwoitą formację, jak na polskie warunki, a już na pewno jedyną, na którą w ogóle da się patrzeć. Natomiast gdy wypuścić PiS na polityczne podwórko, wróci z podpitym okiem, usmarkanym nosem i stłuczonym kolanem. Wtedy ojciec i matka, Jarosław Kaczyński, utuli, pogłaszcze, pogoni ostatnich kolegów pytających, czy PiS może wyjść na podwórko.

Rozumiem Kaczyńskiego jako człowieka, wręcz zastanawiam się nad fenomenem mechanizmu psychologicznego w jaki wyposażyła go Bozia. Z jednej strony kompletne kalectwo emocjonalne, z drugiej niesamowita, nieludzka siła determinacji, wola przetrwania i zachowania swoich pozycji. Niestety dramat osobisty Jarosława Kaczyńskiego jest jednocześnie dramatem politycznym i chyba czas najwyższy, żebym napisał dlaczego się w tym w ogóle grzebię. Otóż wysłuchałem w ciągu jednego dnia, bardzo dobrego przemówienia Kaczyńskiego, dotyczącego kryzysu. Prezes podzielił kryzys logicznie i dokładnie tak jak on wygląda. Żadna rewelacja, podział sam się narzuca: kryzys światowy, kryzys europejski, kryzys polski. Do tego podziału przypisał możliwe reakcje, nie będę ich tu szczegółowo streszczał, podam jeden przykład. Lekarstwem na kryzys europejski jest zakaz pedałowania do strefy euro i wykorzystywanie środków europejskich, dopóki da się je wyrywać, przy ty stanowcze odcięcie od interesów banków francuskich i niemieckich. Banały? W zasadzie tak, tylko nikt, poza Kaczyńskim, głośnie nie chce tego powiedzieć. W zamian w znanej telewizji nastąpiła całkowita redukcja roli eksperta, przy zachowaniu siły eksperckiej. Wychodzi jakiś krawciarz w czerwonych szelkach i dosłownie tak recenzuje: „Absolutnie fałszywa diagnoza i całkiem niepoważne leka