I oczywiście TK (jeżeli będzie wniosek) zakwestionuje to rozwiązanie jako niesprawiedliwe społecznie.
Bo zarabiający milion, z dwójką dzieci dostaną ulgę a zarabiający osiemdziesiąt sześć tysięcy z jednym - nie. A dochód na głowę jest nieproporcjonalny.

1. Jedynym kryterium ulgi powinien być dochód na głowę rodziny po zsumowaniu dochodu rodziców - niezależnie od rozdzielności majątkowej i innych sztuczek (konkubinat, "samotna" matka etc.)
2. Ulga przysługuje na każde, nawet jedno dziecko.
3. Wprowadzone są następujące progi roczne ulgi na każde dziecko - -np.
- jedno dziecko -600
- dwoje - 800
- troje - 1100
- czworo i więcej - 1500
jak widać progi są wyraźnie progresywne i premiują ilość dzieci, ale każde dziecko w grupie ma tą samą ulgę

4. wprowadzone są roczne progi dochodowe na głowę, np.
do 20.000 - 100% ulgi
do 30.000 - 75 % ulgi
do 40.000 - 45% ulgi
do 50.000 - 10% ulgi
pow 50.000 - 5 % ulgi
Jak widać ulga wyraźnie wyraźnie degresywna w zależności od dochodów na głowę.

I wbrew pozorom nie jest to skomplikowane. Trudność w rozliczeniu podatkowym jest żadna.

P.S.

Negującym takie rozwiązanie - bo mało zarabiający nie wykorzystają ulgi - przypominam, że ulga w podatku dochodowym jest ulgą a nie dotacją czy zasiłkiem. Ulga w podatku dochodowym z założenia i definicji dotyczy wyłącznie płacących podatek dochodowy.
Ma być ulgą i zachętą do prokreacji dla zarabiających i płacących podatki.
Pomoc dla wielodzietnych rodzin o niskich dochodach (na głowę) to jest odrębne zagadnienie, które oczywiście też należy rozwiązać - ale nie łączyć z ulgami podatkowymi.