FD
/ 89.67.125.* / 2013-06-15 21:55
Premier jako profesjonalista w zakresie historii może posiłkować się oceną prawnej problemu w ub.tysiącleciu, której krańcem winien być Kodeks Karny RP z 1.IX.1932 r :
1559 r – ukazuje się „Postępek sądów około karania na gardle”, będący adaptacją Constitutio Criminalis cesarza Karola V do warunków polskich. W myśl jednego z artykułów mężczyźni, którzy dopuszczą się współżycia homoseksualnego, mają być skazywani na śmierć i paleni na stosie.
1847r , 20 grudnia – władze Królestwa Polskiego wprowadzają Kodeks kar głównych i poprawczych, zakazujący stosunków homoseksualnych pod karą bezterminowego zesłania na Syberię, a przypadku współżycia z nieletnim karą 10-12 lat pracy katorżniczej na Syberii.
1932 r., 1 września – wchodzi w życie polski Kodeks Karny, znoszący formalnie obowiązujące do tego momentu przepisy karne państw zaborczych, m.in. karalność praktyk homoseksualnych.
1988r., 5 marca – prof. Mikołaj Kozakiewicz kieruje do Ministra Spraw Wewnętrznych gen. Cz.Kiszczaka oraz Ministra Zdrowia Z.Komendera petycję w sprawie przeciwdziałania AIDS, szkodliwych skutków akcji „Hiacynt” oraz umożliwienia gejom i lesbijkom legalnego organizowania się. Petycję popierają: Stanisław Ehrlich, Kazimierz Imieliński, Jerzy Kawalerowicz, Tadeusz Kielanowski, Szymon Kobyliński, Daniel Passent, Bolesław Popielski, Artur Sandauer, Zbigniew Sternadel, Bogdan Suchodolski i Jan Szczepański.
1991, 7 maja – premier J.K Bielecki dymisjonuje wiceministra zdrowia Kazimierza Kaperę za stwierdzenie w wywiadzie dla wiadomości TV1, że „AIDS jest ograniczony przede wszystkim do jednej grupy, (…) która w naszym pojęciu jest zboczona, czyli do kontaktów homoseksualnych”; w obronie zdymisjowanego staje prymas Polski, arcybiskup Józef Glemp.