Jan Rokita (ur. 18 czerwca 1959 w Krakowie), polski polityk, poseł na Sejm nieprzerwanie od 1989 roku. Obecnie członek klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Koordynator (odpowiednik premiera) w gabinecie cieni PO. Laureat Nagrody Kisiela i Człowiek Roku tygodnika Wprost 2003.
Jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 80. należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów (był jej szefem), został również działaczem opozycyjnego ruchu Wolność i Pokój, organizacji o profilu antykomunistycznym i pacyfistycznym. Po 1980 został członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Solidarność. Został wówczas przewodniczącym tego związku zawodowego na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1989 został wybrany posłem na Sejm X kadencji tzw. Sejm "kontraktowy" PRL. Był wówczas członkiem, a zarazem wiceprzewodniczącym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W Sejmie przewodniczył również Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Działalności MSW, która zajęła się zbadaniem archiwów dawnej Służby Bezpieczeństwa. Był autorem raportu końcowego z jej prac, zwanego raportem Rokity. Był wówczas jednym z najmłodszych (miał 30 lat) posłów na Sejm. W 1991 roku przystąpił do Unii Demokratycznej, był przedstawicielem jej prawicowego skrzydła. W tym samym roku ponownie wybrany na posła. W rządzie Hanny Suchockiej pełnił funkcję ministra - szefa Urzędu Rady Ministrów. Zajmował się wówczas między innymi reformą podziału administracyjnego.W styczniu 1997 rozstał się z dotychczasową partią i został działaczem Koła Konserwatywno-Ludowego. W tym samym roku przystąpił do Akcji Wyborczej Solidarność, kandydując we wrześniu 1997 z list koalicji zorganizowanej przez Mariana Krzaklewskiego. W Sejmie III kadencji został szefem komisji spraw wewnętrznych i administracji. Zdecydowanie pozytywnie wypowiadał się o reformach rządu Buzka. W 2000 roku wybrano go prezesem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. We wrześniu 2001 wybrany ponownie posłem na Sejm RP, zdobył 20251 głosów w krakowskim okręgu wyborczym. W 2002 Rokita kandydował na prezydenta Krakowa, poniósł jednak porażkę przegrywając z kandydatem popieranym przez SLD i PSL Jackiem Majchrowskim, oraz z Józefem Lassotą, który był popierany przez Unię Wolności. Od czasu pierwszej krajowej konwencji Platformy Obywatelskiej w czerwcu 2003 do końca kadencji parlamentu IV kadencji w 2005 Rokita pełnił funkcję przewodniczącego klubu poselskiego Platformy Obywatelskiej. Od wielu lat związany jest z sejmową Komisją Administracji i Spraw Wewnętrznych. W Sejmie III kadencji był jej przewodniczącym oraz jednym z głównych twórców reformy administracyjnej kraju.18 listopada 2006, grupa krakowskich parlamentarzystów z Janem Rokitą na czele postanowiła poprzeć Ryszarda Terleckiego w drugiej turze. Natomiast kandydat PO powiedział, że bliższy jest mu program Majchrowskiego, a zarząd Platformy w Krakowie wybrał trzecią drogę; nie poparł nikogo. Decyzja Rokity nieskonsultowana z władzami wywołała krytykę samego Donalda Tuska.
21 stycznia 2007 ogłosił, komentując wyniki sondażu, że nie ma zamiaru zakładania nowej partii wraz z Kazimierzem Marcinkiewiczem i że dziękuje za zaufanie. Z sondażu Pentora dla tygodnika "Wprost" wynika, że aż 44,5% Polaków rozważałoby możliwość poparcia partii Kazimierza Marcinkiewicza i Rokity, gdyby taka formacja powstała.
Sam Rokita zaznaczył, iż jego prawdziwym celem jest "głęboka naprawa" Platformy Obywatelskiej.
28 stycznia 2007 mimo wcześniejszych napięć, ogłosił dorobek prac kierowanej przez niego grupy 20 tzw. rzeczników Platformy. Jak wyjaśnił, jest to projekt programu reprezentowanej przez niego partii. Uczynił to jednak bez konsultacji: ani z członkami owego "gabinetu cieni", ani z władzami Platformy.