W latach 1966-1971 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie był urzędnikiem w Okręgowej Dyrekcji Kolei w Krakowie. 1974-1976 aplikant sądowy w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie, 1976-1979 asesor sądowy. 4 października 1979 powołany na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego Kraków-Podgórze; 1982-1985 sędzia Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie, od 1985 sędzia Sądu Wojewódzkiego.
Od 1986 sędzia delegowany do Sądu Najwyższego, 1987-1990 sędzia Sądu Najwyższego. Wykładowca w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Jagiellońskiego, prowadził także zajęcia seminaryjne dla aplikantów sędziowskich w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie. Od 1995 delegowany do pracy w Ministerstwie Sprawiedliwości, był m.in. wicedyrektorem Departamentu Prawnego, dyrektorem Departamentu Legislacyjno-Prawnego.
W marcu 2003 powołany na stanowisko podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Sprawiedliwości, zajmował się sprawami legislacyjnymi oraz kontaktami z parlamentem. 2 maja 2004 powołany na stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Marka Belki.
Złożył dymisję 1 września 2004 po tym, jak prasa przypomniała sprawę wypadku samochodowego sprzed 9 lat, w którym brał udział i który miał spowodować. W sierpniu 2006 Sadowski poniósł konsekwencje i został skazany na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na dwa lata i 100 tys. złotych odszkodowania w ramach naprawienia szkody. Na stanowisku ministra zastąpił go 6 września 2004 Andrzej Kalwas. Od 7 września 2004 prokurator Prokuratury Krajowej.