Wystawił między innymi: "Wyzwolenie" Wyspiańskiego, "Za kulisami" Norwida i "Hamleta" Szekspira. Wilam Horzyca był także pisarzem, tłumaczem, pedagogiem i publicystą. 2 marca będziemy obchodzili 50. rocznicę jego śmierci.
W latach
1930 - 1936 Horzyca
był dyrektorem
Teatru Wielkiego
we
Lwowie, gdzie promował klasyczny polski repertuar.
Redagował
też
miesięcznik
"Droga", oraz pismo "
Scen
a
Lwowsk
a"
. Dzięki
Horzycy oraz Leonowi Schillerowi, lwowski teatr był jednym z najlepszych w
Europ
ie
.
Do 1939 roku Horzyca zrealizował 13 przedstawień.
W latach
1930 - 1935
był posłem na
Sejm.
W
1936 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie współkierował Teatrem Narodowym.
Podczas okupacji niemieckiej był redaktorem
konspiracyjnego
miesięcznika
"Nurt", poświęconego kulturze polskiej. Po wojnie Horzyca był organizatorem teatru w Katowicach oraz dyrektorem teatrów w Toruniu, Bydgoszczy i Poznaniu.
Po przełomie październikowym w 1957 roku został dyrektorem Teatru Narodowego
.R
odzina
Wilama
Horzycy wywodziła się z Czech
. O
n sam właściwie nazywał się Wilhelm Henryk Hořitza. Uczył się w gimnazjum we Lwowie
. S
tudiował germanistykę, filologię klasyczną i historię sztuki na Uniwersyte
cie
w Wiedniu. Po studiach, w 1914 roku, zaciągnął się do Legionów Polskich. Służył tam do 1918 roku.
Wilam Horzyca urodził się 28 lutego 1889 roku, zmarł 2 marca 1959 roku.