IDEABANK: strona spółki
15.12.2020, 19:49
IDA AKTUALIZACJA INFORMACJI POUFNEJ
W nawiązaniu do raportu bieżącego nr 120/2020 z dnia 1 grudnia 2020 r., dotyczącego otrzymania przez Idea Bank S.A. („Emitent”) decyzji Komisji Nadzoru Finansowego („KNF”) z dnia 30 listopada 2020 r. („Decyzja”) nakładającej na Emitenta karę pieniężną, o której mowa w art. 138 ust. 3 pkt 3 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe („Ustawa”) w wysokości 10.000.000 (słownie: dziesięć milionów złotych) („Kara”), Zarząd Emitenta informuje, że w dniu dzisiejszym tj. 15 grudnia 2020 r., na podstawie art. 128 Kodeksu postępowania administracyjnego („KPA”) w związku z art. 127 § 3 KPA w związku z art. 11 ust. 6 ustawy z dnia 21 lipca 2006 roku o nadzorze nad rynkiem finansowym, złożył do KNF wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej Decyzją („Wniosek”).
Wskazana powyżej Decyzja została zaskarżona przez Emitenta w całości. Jako podstawę Wniosku wskazano zarówno naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, jak również naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające m.in. na: (i) zastosowaniu art. 138 ust. 3 pkt 3a Ustawy pomimo zaprzestania wykonywania przez Bank działalności, której dotyczy Decyzja (ii) nienależytym uwzględnieniu przy podejmowaniu decyzji o nałożeniu Kary oraz ustaleniu wysokości Kary wskazanych w Ustawie okoliczności w postaci m.in. wagi naruszenia oraz czasu jego trwania, przyczyny naruszenia, sytuacji finansowej Emitenta, korzyści osiągniętych w wyniku naruszenia, czy też współpracy Emitenta z KNF. Mając na względzie stawiane we Wniosku zarzuty Emitent wniósł o uchylenie Decyzji w całości i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego oraz sformułował alternatywne żądania w postaci: (i) wniesienia o odstąpienie od nałożonej Kary i poprzestanie na pouczeniu z uwagi na to, że Emitent zaprzestał działalności, której dotyczy Decyzja (ii) wniesienia o istotne obniżenie nałożonej Kary. Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylającego dyrektywę 2003/6/WE, 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE.
Wskazana powyżej Decyzja została zaskarżona przez Emitenta w całości. Jako podstawę Wniosku wskazano zarówno naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, jak również naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające m.in. na: (i) zastosowaniu art. 138 ust. 3 pkt 3a Ustawy pomimo zaprzestania wykonywania przez Bank działalności, której dotyczy Decyzja (ii) nienależytym uwzględnieniu przy podejmowaniu decyzji o nałożeniu Kary oraz ustaleniu wysokości Kary wskazanych w Ustawie okoliczności w postaci m.in. wagi naruszenia oraz czasu jego trwania, przyczyny naruszenia, sytuacji finansowej Emitenta, korzyści osiągniętych w wyniku naruszenia, czy też współpracy Emitenta z KNF. Mając na względzie stawiane we Wniosku zarzuty Emitent wniósł o uchylenie Decyzji w całości i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego oraz sformułował alternatywne żądania w postaci: (i) wniesienia o odstąpienie od nałożonej Kary i poprzestanie na pouczeniu z uwagi na to, że Emitent zaprzestał działalności, której dotyczy Decyzja (ii) wniesienia o istotne obniżenie nałożonej Kary. Podstawa prawna: art. 17 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylającego dyrektywę 2003/6/WE, 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE.