W ubiegłym roku Nagroda Nobla świętowała swoje stulecie. Antynoble mają znacznie krótszą, ale już barwną historię - pisze "Życie".
Właśnie minęło 10 lat, odkąd komitet amerykańskiego Uniwersytetu Harvarda nagradza te prace "naukowe", które "nie mogą lub nie powinny być naśladowane". Nagrodami za te wątpliwe dzieła są Antynoble. Pomysłodawcą zabawy jest amerykański matematyk i dziennikarz Marc Abrahams. W 1991 roku zaczęło się od zaproszenia 90 osób. Po kilku latach impreza zyskała tylu sympatyków, że bilety na uroczystość rozchodzą się jak świeże bułeczki. Sami nagrodzeni niechętnie pojawiają się na fecie. Niektórzy laureaci odmawiają przyjęcia trofeum. Nagrody wręczają najczęściej laureaci prawdziwych Nobli.
Wyśmiewane prace startują w kilkunastu kategoriach - medycyny, fizyki, chemii, psychologii, biologii, ekonomii. Jest też coś dla "najlepszego" literata i walczącego o pokój. Rok 1996 przyniósł pasjonującą pracę naukową z biologii dwóch Norwegów, którzy zastanawiali się nad wpływem piwa, czosnku i śmietany na apetyt pijawek. Furorę na uroczystości wręczania Antynobli trzy lata temu zrobiło dzieło z fizyki Holendra z Uniwersytetu Nijmegen i Brytyjczyka z Uniwersytetu w Bristolu. Tematem były lewitujące żaby. W 1995 roku wręczono Antynobla trzem naukowcom z Uniwersytetu Keio w Japonii za rozwikłanie sekretu psychiki gołębi i wytresowanie ich tak, że odróżniały one obrazy Moneta od obrazów Picassa.
Bardzo praktycznym aspektem medycznym zajął się, uhonorowany w 1999 roku Norweg. Wszyscy zgodnie nagrodzili jego pomysłowość, wytrwałość, konsekwencję i szczególną staranność przy badaniu rodzajów pojemników, jakie pacjenci przynoszą z próbką moczu do analizy.
O historii Antynoblii można przeczytać w "Życiu" w artykule "Chwała antybohaterom".
życie/ makowska/d.nyg
