Śledzińska-Katarasińska: Będziemy ciąć, ale KRUS nie ruszymy

Iwona Śledzińska-Katarasińska, posłanka PO: Mam nadzieję, że elektorat PO to są jednak różne środowiska, więc propozycje ministerstwa finansów się na nich nie odbiją.

Zresztą to o czym mówimy to jest na razie jedynie autorski projekt ministra finansów, który nie zyskał aprobaty rządu. To jedynie propozycja, która pokazuje drogi oszczędzania. Nie traktuję tych oszczędności i likwidacji ulg jako sprawy przesądzonej. Traktuję to raczej jako prognozę.

Gdzieś oszczędzać trzeba. Jeżeli ktoś ma jednak lepszy pomysł, to z uwagą go wysłucham. Możemy też nie waloryzować rent i emerytur, możemy ograniczyć wypłacanie odszkodowań na likwidację skutków katastrof. Tylko te decyzje spotkałyby się z jeszcze gorszym przyjęciem. Ja naprawdę, widzę bardzo mały margines oszczędności, jaki można wykorzystać.

Mogę podać posłowi Kłopotkowi gdzie znajdzie miliardowe oszczędności, ale obawiam się że raczej się na nie nie zgodzi. Gdyby ktoś miał wątpliwości, to chodzi mi oczywiście o KRUS. To co mówi poseł Kłopotek to zwykły populizm.

Oczywiście trzeba przyjrzeć się wszystkim możliwościom i grupom zawodowym, bo oszczędzać musimy wszyscy. Jednak pragnę zwrócić uwagę, że zmniejszenie uposażeń poselskich, przyniesie dużo mniejsze oszczędności niż likwidacja 50 proc. odpisu, czy ulgi na dzieci. Dlatego rozmawiajmy o rozwiązaniach, które przyniosą realne oszczędności, a nie są tylko populizmem.

Na razie nie ma żadnego ugrupowania, które byłoby skłonne zmieniać KRUS. Panuje przekonanie, że KRUS to taka święta krowa, której nikt nie ruszy. Być może po paru latach dojdzie do jakiś zmian w systemie ubezpieczeń dla rolników, jednak nie nastąpi to szybko.

Oczywiście, że nie. SLD podobnie jak inne ugrupowania nie jest chętny do zmian w KRUS.

Nie tyle po równo, co z głową. Trzeba oszczędzać i ciąć tam gdzie są jakieś rezerwy. Jeśli chodzi o różnego rodzaju ulgi to uważam, że obecny system nie jest wcale taki doskonały. Należałoby wprowadzić jakieś kryteria, komu się należą, a komu już niekoniecznie. Byłoby niedobrze gdyby cięcia przeprowadzano na zasadzie urawniłowki, czyli tniemy wszystkim jak leci. Tutaj trzeba się zastanowić, potrzebne są zasady.

Mam wątpliwości, czy na przykład rodzina z jednym dzieckiem, gdzie rodzice dobrze zarabiają potrzebuje koniecznie ulgi na dzieci. Oczywiście, nie ulega wątpliwości, że tam gdzie jest więcej dzieci, czy tylko jedno z rodziców pracuje za niewielką pensję ta ulga jest potrzebna. Są również rodziny, gdzie dziecko jest niepełnosprawne i tam koszty utrzymania są niewiarygodnie wysokie. W takich przypadkach nie wyobrażam sobie, żeby tą ulgę likwidować.

Również w przypadku dziennikarzy 50-procentowy odpis uzyskania przychody nie powinien się każdemu należeć. Jeżeli ktoś pracuje na etacie, gdzie pracodawca zapewnia wszystko – komputer, telefon, łącze internetowe, delegacje, itd. to wątpliwe, czy taka osoba powinna korzystać z ulgi.

Wiem jednak, że redakcję niechętnie zatrudniają na etat i wolą współpracowników. Ci współpracownicy, czy freelancerzy ponoszą rzeczywiście spore koszty dotarcia i wytworzenia informacji. Im trzeba to w jakiś sposób zrekompensować, bo na wszystko muszą sami łożyć. Podobnie z artystami, czy autorami książek, którzy muszą ponieść spore nakłady nim powstanie dane dzieło, a często wypłacane zaliczki muszą wystarczyć na przeżycie długich tygodni.

Na pewno będziemy o tej propozycji dyskutować, bo przyjęcie jej w obecnym kształcie mogłoby być szkodliwe. Zapewne sam rząd poda go modyfikacjom i do Sejmu trafi w zmienionej formie, tak że oszczędności będą bardziej zróżnicowane. Natomiast mam nadzieję, że to nigdy nie wejdzie w życie i dług nie przekroczy 55 proc. PKB.