Dezinflacja szerzy się w Europie - jak reagują inwestorzy?

Najnowsze odczyty ze Starego Kontynentu mogą potwierdzać tezę o pogłębiającym się procesie dezinflacyjnym. Nie dość, że wstępne listopadowe dane są lepsze (czytaj niższe) od prognoz, to oczekiwania w niektórych przypadkach wskazywały wręcz na wzrost dynamiki cen, a rezultaty poszły w drugim kierunku. Kluczowe w europejskiej układance Niemcy pokazały wskaźnik CPI w ujęciu rocznym na poziomie 3,2%. Co warte podkreślenia jest to najniższy rezultat od lata 2021 roku. Identyczny wynik nadszedł również z Hiszpanii i dotyczy to także ujęcia miesięcznego, gdzie możemy mówić nawet o deflacji, ponieważ ceny spadły o 0,4%. Trochę gorzej poradzili sobie Francuzi, gdyż nad Sekwaną inflacja rok do roku wyniosła 3,4%. Najlepsza sytuacja jest za to na Półwyspie Apenińskim, włoski wskaźnik CPI to jedynie 0,8%. W takim układzie nie mogło być zaskoczeniem, że wynik dla całej strefy euro również pozytywnie zaskoczył i w ujęciu rocznym zatrzymał się na 2,4%. Podobnie jak w przypadku samych Niemiec mówimy o najniższych wskazaniach od ponad 2 lat.

Pakiet danych przedstawiony powyżej daje asumpt do rozważań o przyspieszającym i pogłębiającym się procesie dezinflacyjnym. Jednak warto w tym momencie zwrócić uwagę na ważny czynnik statystyczny, pomagający w tej chwili osiągać niższe rezultaty inflacyjne, czyli tzw. efekt bazy. W analogicznych okresach zeszłego roku, które stanowią punkt odniesienia, dynamika cen zbliżała się do szczytów negatywnego cyklu. Zatem wysokie rezultaty z 2022 r. w pewnym stopniu wspomagają obecne spadki. Oczywiście nie można zapominać o wskaźnikach miesięcznych, które pokazują obniżki cen w tym odniesieniu, ale tutaj docieramy do kolejnego punktu, który powinien jeszcze powstrzymywać przed otwieraniem szampana. W dużej mierze odpowiedzialne za spadki w tym przypadku mogą być (na razie poznaliśmy wstępne dane) zniżki cen surowców, które stanowią jeden z najistotniejszych elementów koszyka inflacyjnego. Jednak o ile w przypadku cen gazu państwa europejskie mogą mieć częściowy wpływ na ich wysokość (zapełnienie magazynów gazu na Starym Kontynencie sięga blisko 100%), to są go w praktyce pozbawione w kontekście ropy naftowej. Kontrola podaży ze strony kartelu OPEC+ i niemalejący impakt spekulantów na tym rynku sprawiają, że w szybkim tempie kluczowy surowiec może znowu stać się inflacyjnym obciążeniem.

Mimo wymienionych powyżej zastrzeżeń szybszy i głębszy od oczekiwań proces dezinflacyjny staje się dla inwestorów przyczynkiem do rozważań o dalszych działaniach Europejskiego Banku Centralnego. Tym bardziej że w dalszym ciągu wiele wskaźników gospodarczych ze strefy euro (jak i poszczególnych państw) wskazuje objawy recesyjne bądź prawie recesyjne, co w połączeniu z procesem dezinflacyjnym może sugerować szybsze, niż jeszcze do niedawna sądzono, wychodzenie z restrykcyjnej polityki monetarnej. Chociaż na ten moment decydenci z Frankfurtu zarzekają się, że nawet nie myślą o obniżkach stóp, to rynek niekoniecznie musi się wsłuchiwać w ich głos i zwyczajnie grać swoje. Przynajmniej w teorii powinno to oznaczać obciążenie dla wspólnej waluty, ale w tej chwili inwestorzy obstawiają, że szybciej od Europejczyków cykl obniżek rozpoczną Amerykanie, więc to dolar może znaleźć się na gorszej pozycji. Jednak realne miejsce w cyklu inflacyjnym (a co za tym idzie monetarnym) poznamy chyba dopiero wtedy, gdy zacznie wygasać efekt wysokiej bazy.

Autor: Adam Fuchs - Senior FX Dealer InternetowyKantor.pl