Na głównej parze walutowej nadal nie ma rozstrzygnięcia. W ubiegłym tygodniu wykres w zasadzie poruszał się w obrębie konsolidacji na poziomach wytworzonych przez Mario Draghiego i EBC.
Za dolne ograniczenia zakresu wahań można uznać poziomy 1,2860 i 1,2890, za górne – 1,2960 i 1,2980. Obecnie kurs to około 1,2960, co oznacza, że strona popytowa próbuje mimo wszystko okazywać swoją siłę. Kwestia korekty nie jest jednak wcale przesądzona, nie mówiąc o jakiejś znaczącej zmianie trendu. Poprzeczka jest zresztą dość wysoko, bo pierwszy (krótkoterminowy) opór techniczny to okolice 1,3120, a do nich wcale nie jest blisko.
W kalendarium mamy dziś m.in. dane z USA, które poznamy o 14:30. Mowa o indeksie NY Empire State za wrzesień (prognoza to zwyżka z 14,69 pkt do 15 pkt) oraz o dynamice produkcji przemysłowej za sierpień (przewiduje się 0,3 proc.). Ten drugi odczyt pojawi się o 15:15. Dużo wcześniej, o 11:00, w kalendarium mamy bilans handlu zagranicznego Strefy Euro.
Istotnie, w największej ogólności rzecz można, że na parach złotowych również nie było przełomu. Na USD/PLN rankiem notowane są poziomy rzędu 3,24 – 3,2450, na EUR/PLN mamy już wyjście ponad 4,20, nawet do 4,2040. Można wiec mniemać, że złoty nieco się osłabia, ale wciąż nie wykracza to poza niedawne maksima, zaś w przypadku EUR/PLN – poza szeroką konsolidację, ciągnącą się od miesiąca.
Inflacja w Polsce, liczona według metodologii GUS, jest niska, można wręcz mówić o deflacji. Dziś zresztą poznamy odczyt CPI za sierpień. Niska inflacja może jednak skłonić (i w końcu zapewne skłoni) RPP do kolejnej obniżki stóp procentowych, a to zadziałałoby osłabiająco na PLN.