Wtorek na GPW przyniósł dalsze zwyżki. Patrząc jednak przez pryzmat poniedziałkowych notowań powodów do nadmiernej radości nie ma aż tak wiele.
Główne indeksy na warszawskim parkiecie rzeczywiście przebiły maksima ustanowione w zeszłym roku, jednak nie było to aż tak efektowne. Końcówka sesji ujawniła nawet pewną słabość strony popytowej, szczególnie było to widoczne na giełdach w Europie Zachodniej.
Ciężko jest jednoznacznie określić, co było przyczyną pogorszenia nastrojów pod koniec dnia. Najważniejsze wtorkowe dane makro były lepsze od oczekiwań. Mam na myśli dane o zamówieniach w przemyśle w USA, które przebiły dwukrotnie prognozy. Słabszą końcówkę można oczywiście wytłumaczyć słabymi danymi z amerykańskiego rynku nieruchomości. Indeks podpisanych umów kupna domów spadł w listopadzie o 16%. Jednak przy tak mocno rozgrzanych rynkach możliwość korekty i idącej za tym realizacji zysków może nie mieć uzasadnienia fundamentalnego. Mało przekonywująca sesja miała miejsce także wczoraj za Oceanem. Amerykańskie indeksy zakończyły dzień blisko poniedziałkowych poziomów.
Wtorek okazał się niezbyt udany także dla naszej waluty. Złoty osłabił się zarówno w stosunku do euro, jak i dolara, chociaż ten proces miał raczej charakter korekcyjny po ostatnim umocnieniu. Dobra sytuacja w trakcie dnia panowała na rynku surowcowym, zimowa aura sprzyja wzrostom cen ropy naftowej. Drożeje także miedź, dzięki dobrym danym z sektora przemysłowego.
Pozornie wtorkowa sesja była udana, ale styl w jakim indeksy zachowywały się przy maksimach stawia pewne znaki zapytania, co do kondycji kupujących. Nowe szczyty oczywiście cieszą, ale możliwość ewentualnej korekty szczególnie na rynkach wschodzących rośnie z każdym dniem. Jak pokazała chociaż wczorajsza sesja pretekstem do zmiany postawy inwestorów może być w zasadzie wszystko. Na razie nie dzieje się nic złego, ale moim zdaniem należy zachować ostrożność.