Okazuje się, że pod względem cech organoleptycznych kontrolowany przez pracowników Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych miód… idealnie spełniał wszystkie standardy. Niestety nie wiemy do końca jak wygląda testowanie organoleptyczne miodu, ale ważne, że jest pod tym względem idealny.
Tak idealnie nie jest w przypadku parametrów fizykochemicznych. Wśród skontrolowanych 83 partii miodu inspektorzy mieli zastrzeżenia w pięciu przypadkach (6 proc. badanych próbek). Czego dotyczyły obiekcje inspektorów? Chodzi w tym wypadku o zaniżoną wartość liczby diastazowej, zawyżoną zawartość 5-hydroksymetylofurfuralu (HMF) i przewodności właściwej.
W przypadku analizy pyłkowej zbadano 35 partii miodu. Wśród przebadanych próbek inspekcja miała obiekcje do 7 (20 proc. próbek). W ich przypadku nie zostało potwierdzone pochodzenie botaniczne miodów, które miał być odmianowe. W tym przypadku nie można było stwierdzić przewagi pyłku danej odmiany). Co ciekawe w ten sposób udało się ustalić, że część miodów nie pochodziła z Polski. Inspektorzy znaleźli ziarna i pyłki roślin, które nie występują na terenie naszego kraju.
Najgorzej przebadane próbki wypadły w temacie oznakowania miodu. W 35 przypadkach ze 120 (29,2 proc. sprawdzonych) okazało się, że niekoniecznie opis jest zgodny ze stanem faktycznym.
Inspekcja zwróciła uwagę m.in. na takie praktyki jak: sugerowanie specjalnych właściwości miodu poprzez stosowanie deklaracji „naturalny”.
Podawanie nazwy sugerującej odmianę lub typ miodu (np. „wielokwiatowy z rzepakiem”, „miód pszczeli z gryką”, „miód z przewagą lipy”) albo deklarowania nieprawidłowej odmiany lub typu, których nie potwierdziła przeprowadzona analiza pyłkowa, brak obowiązkowej informacji o pochodzeniu lub niezgodne z przepisami dane producenta oraz informacje o dacie minimalnej trwałości, warunkach przechowywania i ilości nominalnej.