Kaszubski Park Etnograficzny rozciąga się na 22 hektarach, prezentując zabudowę dawnej wsi kociewskiej i kaszubskiej od XVIII do połowy XX w. Można tu obejrzeć kilkadziesiąt różnorodnych obiektów, m.in. zagrody, dworki szlacheckie, a także całe założenia dworskie, chałupy, wiejską szkołę, kościół, tartak, kuźnię, dwa wiatraki z 1876 r. (koźlak i holender).
Wnętrza budynków i zagrody wyposażono w dawne sprzęty; w niektórych urządzono wystawy tematyczne.
Wdzydze to wieś położona malowniczo wśród lasów nad jeziorem Gołuń, na terenie Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego. Nie brakuje tu domów wczasowych, pól namiotowych i pensjonatów, restauracji, knajpek i smażalni oferujących znakomite ryby prosto z wody, są też plaże, kąpieliska i przystanie, jednak największą atrakcją jest najstarszy polski skansen.
Można w nim spędzić cały dzień, zwiedzając ponadstuletnie chaty i ich obejścia, wędrując wiejskimi dróżkami wśród ogródków kwiatowych i warzywnych, przydrożnych kapliczek i krzyży, odpoczywając na ławeczce pod płotem, na którym suszą się gliniane garnki.
( http://static1.money.pl/i/a/29/17437.jpg Wiatrak holenderski w Muzeum Wsi Kaszubskiej )
_ Wiatrak holenderski w Muzeum Wsi Kaszubskiej _
Fot. Carta Blanca Wizyta w Muzeum Wsi Kaszubskiej (na górnym zdjęciu) nie przypomina nudnego zwiedzania. W izbie lekcyjnej 150-letniej szkoły można zasiąść w ławie pamiętającej jeszcze czasy pruskie, przy odrobinie szczęścia uda się zobaczyć, jak pracuje wysłużony wiatrak holender (uruchamiany czasowo), sprawdzić, jak działa koło garncarskie, przyjrzeć się wypiekowi chleba.
Organizowane są także inne ciekawe pokazy: praca w kuźni i tartaku, krycie dachu, mielenie zboża, tłuczenie kaszy, wyrób plecionek z korzenia sosny czy zdobienie wnętrz. Ciekawe imprezy folklorystyczne towarzyszą obchodom Wielkiego Tygodnia, Bożego Narodzenia i innych świąt kościelnych, ale największe tłumy przyciąga barwny Jarmark Wdzydzki (w trzecią niedzielę lipca), podczas którego prezentują swe talenty zespoły ludowe, gawędziarze i artyści.
Zwiedzanie najlepiej zakończyć w karczmie (w dworku tuż obok wejścia). Serwują tu ryby w różnej postaci, ale znakomicie smakuje też zwykła pajda chleba ze smalcem, a także przypominający racuchy kaszubski rarytas o wdzięcznej nazwie ruchanki.
| Kaszubski Park Etnograficzny we Wdzydzach, 058 686 11 30, czynne I-III i XI-XII 10.00-15.00 (pn.-pt.), IX 9.00-16.00 (wt.-nd.), V i VI 9.00-16.00 (wt.-pt.), 10.00-18.00 (sb.-nd.), VII-VIII 10.00-18.00 (wt.-nd.), X 10.00-15.00 (wt.-nd.), bilet normalny 8,5 zł, ulgowy 6,5 zł. |
| --- |
Kartuzy są stolicą Szwajcarii Kaszubskiej i centrum regionu kaszubskiego, wyróżniającego się swoistą kulturą, tradycjami i językiem miejscowej ludności. Największą atrakcją miasta jest zespół klasztorny Kartuzów (zakon kontemplacyjny o surowej regule założony we Francji)
, pierwotnie gotycki. Z tego okresu zachowały się fragmenty starych krużganków, refektarz i przebudowane budynki gospodarcze. Uwagę zwraca barokowy dach w kształcie wieka trumny, który nawiązuje do zakonnego pozdrowienia kartuzów - _ pamiętaj o śmierci _.
_ Więcej w "Nawigatorze turystycznym" wydawnictwa Carta Blanca * _Koło wsi *Odry wśród lasów Borów Tucholskich można odnaleźć 10 kamiennych kręgów, z których najmniejszy ma średnicę 15 m, a największy 33 m, oraz 30 kurhanów dochodzących do 2 m wysokości. Są one świadectwem wpływów rzymskich i pozostałością cmentarzyska Gotów, którzy zamieszkiwali te tereny w I-III w. n.e.
Choć archeolodzy wyjaśnili pochodzenie i przeznaczenie kamiennych kręgów, wciąż nie brakuje osób badających magiczne oddziaływanie tego miejsca. Radiesteci rejestrują tu podwyższony poziom promieniowania pozytywnej energii. Jedna z prawdopodobnych hipotez mówi o umiejscowionych w kurhanach pochówkach z początków naszej ery. Starsze od nich kręgi pełniły prawdopodobnie funkcję obserwatorium astronomicznego i były rodzajem kalendarza, za pomocą którego określano położenie gwiazd, przewidywano zaćmienia itp.
Chmielno to centrum kaszubskiej ceramiki. W warsztacie rodziny Neclów, działającym od ponad 100 lat, można kupić całą zastawę w charakterystyczne regionalne wzory: lilie, tulipany, gałązki bzu, gwiazdy i rybie łuski.