Statoil chce wydobywać więcej gazu na Morzu Barentsa

Statoil, który odpowiada za 80 proc. całkowitej produkcji ropy i gazu na Norweskim Szelfie Kontynentalnym, jest operatorem najbardziej na północ wysuniętego terminala LNG do skraplania gazu ziemnego na świecie, dzięki któremu eksploatuje gaz z dna Morza Barentsa. Surowiec do terminala transportowany jest 143-kilometrowym gazociągiem ze złoża Snoehvit (pola Snoehvit, Albatross i Askeladd).

Jak podkreślił Nilsen, Morze Barentsa jest akwenem mało rozpoznanym jeśli chodzi o złoża gazu i ropy. - _ Liczba odwiertów na Morzu Barentsa obecnie przekracza 80, w porównaniu z ponad 1,2 tys. odwiertów na Morzu Północnym i ponad 270 na Morzu Norweskim _ - powiedział.

Jest jednak szansa, że to się zmieni. W kwietniu tego roku Statoil natrafił na potencjalnie znaczne złoże węglowodorów - Skrugard, usytuowane około 100 km na północ od pola Snoehvit. Nilsen podkreśla, że może to być największe odkrycie ostatnich 10 lat. _ _

_ - Dzięki niemu nie tylko Statoil, ale także inne firmy mają dużo większą motywację i oczekiwania co do poszukiwań na Morzu Barentsa _ - zaznaczył. Wiceprezes wiąże duże nadzieje z odkryciem, w związku z rosnącą światową podażą gazu ziemnego. Jak mówi, obecnie prowadzonych jest tam kilka odwiertów próbnych, które zapowiadają się obiecująco.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/247/t135927.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/wreszcie;doczekamy;sie;dywersyfikacji;dostaw;gazu;ceny;spadna,26,0,799258.html) Wreszcie doczekamy się dywersyfikacji dostaw gazu. Ceny spadną?

Nilsen podkreśla, że Statoil ma doświadczenie w poszukiwaniach węglowodorów na Morzu Barentsa. _ - Od 1980 roku na tym obszarze wykonano 81 wierceń w poszukiwaniu złóż. Statoil brał udział w 80 z nich. W efekcie możemy mówić o rozwoju dwóch głównych pól wydobywczych - gazowego Snoehvit oraz ropy naftowej Goliat. To ostatnie jest jednak w fazie rozbudowy. Mamy 35 proc. udziałów w złożu Goliat, a pozostałe 65 proc. należ do Eni _ - zaznaczył.

Terminal LNG Snoehvit jest pierwszą instalacją do skraplania gazu ziemnego w Europie. Znajduje się na wyspie Melkoeya, połączonej ze stałym lądem podwodnym tunelem, w pobliżu miejscowości Hammerfest. Rocznie z terminalu eksportowanych jest 5,7 mld gazu ziemnego, 460 tys. ton kondensatu i 220 tys. ton LPG.

Obecnie Statoil rozważa kilka koncepcji rozbudowy terminala w celu zwiększenia jego wydajności, ale - jak powiedział wiceprezes - wiążące decyzje zostaną podjęte dopiero w przyszłym roku.

Z wyspy Melkoeya 2,4 mld metrów sześciennych skroplonego gazu jest wysyłanych do terminalu Cove Point, w Maryland w USA, a 1,6 mld metrów sześciennych trafia co roku do Hiszpanii - Bilbao i Huelvy.

Za eksport kolejnych 1,7 mld metrów sześciennych odpowiedzialne są francuskie firmy, które są współwłaścicielami koncesji - GdF Suez Norge i Total E&P Norge. List intencyjny podpisany z Amerykanami zabezpiecza dostawy Statoil z wyspy Melkoeya na ponad 20 lat.

Podwodne instalacje produkcyjne gazu umieszczono na dnie, na głębokości 250-345 metrów. Stamtąd gaz ze złóż do terminala transportowany jest 143-kilometrowym gazociągiem położonym na dnie morza. Proces skraplania surowca dokonywany jest w temperaturze - 163 st. C. Dzięki temu objętość gazu zmniejsza się 600 razy, ułatwiając magazynowanie i transport.

Technologia skraplania została opracowana przez Statoil i niemiecką firmę Linde. Nilsen podkreślił niską energochłonność instalacji, która zużywa tylko 5 proc. pozyskiwanego gazu ziemnego do produkcji LNG w porównaniu z 7-8 proc. w instalacjach wykorzystujących inne technologie.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/122/t94074.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/janukowycz;odkrecil;kurek;z;gazem;dla;polski,201,0,867785.html) Janukowycz odkręcił kurek z gazem dla Polski

Wydobyty i skroplony gaz następnie magazynowany jest w dwóch znajdujących się na wyspie zbiornikach. Dodatkowo znajduje się tam jeden zbiornik na odseparowany od gazu kondensat i zbiornik na LPG. Co 5 dni do wyspy przybywa statek po ładunek gazu, a co trzy tygodnie po ładunek kondensatu i LPG.

Jak mówił Nilsen, pierwsze zakończone sukcesem wiercenie na złożach Snoehvit odbyło się 30 lat temu, na polu Askeladd.

_ - Złoża znajdują się w odległości około 140 km od terminala LNG. Ich zasoby to 317 mld metrów sześciennych gazu ziemnego. Szacujemy, że będziemy mogli wydobyć z tego ok. 190 mld metrów sześciennych. Rynek amerykański zmienił się po tym, jak rozpoczęto w tym kraju eksploatację gazu łupkowego. Powstały jednak nowe rynki, szczególnie na Dalekim Wschodzie _ - zaznaczył.

Udział w złożach Snoehvit posiadają: jego operator Statoil (33,53 proc.), Petoro (30 proc.), Total E&P Norge (18,4 proc.), GdF Suez Norge (12 proc.), Hess Norge (3,26 proc.) i RWE Dea Norge (2,81 proc.).

Koszt projektu Snoehvit szacowany jest na około 48 mld norweskich koron. Jest to największa inwestycja przemysłowa w północnej Norwegii.