Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, które kary umowne nie mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy należą do nich:
kary umowne i odszkodowania z tytułu:
- wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
- zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług
- wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
Wyliczenie konkretnych zdarzeń, przy których przedsiębiorca nie ma prawa wpisać kary lub odszkodowania w koszty wskazuje, że intencją ustawodawcy było zezwolenie na wpisywanie w koszty pozostałych kar umownych.
_ Istotą powyższego przepisu jest generalnie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kar umownych związanych z wadami towarów lub usług. _
_ Oznacza to, że kary umowne z innego tytułu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego pomiędzy karą a możliwością uzyskania przychodu. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych kosztów z kosztów podatkowych. Przepis ten nie obejmuje przypadków nieterminowego wykonania robót i usług będących przedmiotem umów - wyjaśnia dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie . _
Tak więc nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie mogą być wpisane w koszty, lecz tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług.