Prezesie, przed wymarszem, zapytaj o...

Angela Merkel nie przypomina Adolfa Hitlera a Bundesrepublik Deutschland nie kojarzy się ani z III Rzeszą, ani z IV, która jak rozumiem, miałaby być jej kolejną emanacją. Za to dokładna lektura przemówienia Sikorskiego rzeczywiście budzi pytania o to, na ile dziś chcemy być suwerenni i kiedy bylibyśmy gotowi z tego zrezygnować.

O to, że takiej refleksji brakuje, kierujmy pretensje nie tylko do opozycji, ale i do dziennikarzy, którzy w większości chyba nie przebrnęli przez stenogramy z wystąpienia szefa dyplomacji. Zamiast tego, woleli się do syta natrząsać z propozycji postawienia go przed Trybunałem Stanu.

Tymczasem faktem jest, że Sikorski w zdecydowany sposób poparł głębsza integrację Unii, podkreślając jednocześnie rolę Niemiec we Wspólnocie. To istotne, bo przecież do niedawna powtarzano, że jest to związek równych państw. Teraz okazuje się, że na dłuższą metę o równości nie może być jednak mowy. Jeśli jedno z państw ma być ważniejsze, to suwerenność pozostałych niewątpliwie się skurczy.

Oczywiście, można przytoczyć wiele argumentów na poparcie konieczności głębszej integracji czy nawet zalegalizowania dominacji Niemiec. Sami Niemcy znani są przecież z doskonałej organizacji i wysokiej efektywności działania. Dlaczego więc nie mieliby nadzorować Polaków, Czechów czy Włochów i instruować ich, jak mają organizować swoją działalność? Można też stawiać pytanie o to, jakie mamy alternatywy? Może bez wybrania kurateli Niemiec jesteśmy skazani na uzależnienie od Rosji?

Czytaj w Money.pl o wyjaśnieniach szefa polskiej dyplomacji
[

Sikorski w Berlinie odpowiada Kaczyńskiemu ]( http://www.money.pl/gospodarka/unia-europejska/wiadomosci/artykul/sikorski;w;berlinie;odpowiada;kaczynskiemu,174,0,978094.html )

Czy Jarosław Kaczyński jest w stanie przedstawić mocne argumenty, które pokażą, że jest też trzecia ewentualność? Swój marsz chce zakończyć pod pomnikiem Józefa Piłsudskiego, co może świadczyć, że będzie nawiązywał do jego koncepcji, według której powinniśmy trzymać równy dystans zarówno do Moskwy, jak i do Berlina? Tylko że już raz, w 1939 roku, zakończyło się to klęską. Czy teraz może być inaczej?

Z drugiej strony, miejmy w pamięci, że w przeszłości strawiliśmy bardzo wiele sił, by od Berlina się uniezależnić. Czy teraz mamy powiedzieć, że wszystko to było niepotrzebne, nic nie warte? Czy na pewno lepiej jest mieć mniejszy wpływ na swoją politykę w dziedzinie podatków czy kształtowania własnej strategii gospodarczej? Czy centralizacja Europy nie niweczy korzyści z jej różnorodności, która tak naprawdę jest chyba najlepszym stymulatorem jej innowacyjności?

Cała ta sprawa rodzi wiele pytań, które powinny znaleźć odpowiedzi w debacie publicznej. Zamiast tego, mamy mocne hasła, które grają na emocjach, ale nie prowadzą do żadnych wartościowych konkluzji.

W dodatku Jarosław Kaczyński wmieszał w to wszystko 30. rocznicę stanu wojennego. Był on jawnym przestępstwem, nawet w świetle prawa ówczesnej PRL. Z tym, że Jaruzelskiego rzeczywiście nasłano nam z zewnątrz, podczas gdy Sikorski reprezentuje bądź co bądź demokratyczny wybór Polaków. Poza tym, trudno porównać wyprowadzanie czołgów na ulicę i zabijanie ludzi, z przemówieniem stanowiącym część dyplomatycznej gry. Skoro teraz opozycja wytacza już najcięższe armaty, to co zrobi, gdy rzeczywiście Radosław Sikorski, lub którykolwiek innych członek rządu sprzeniewierzy się w radykalny sposób racji stanu?

Autor jest dziennikarzem Money.pl