Pomysł umieszczenia rzeźby na obszernym piedestale u szczytu głównej fasady gmachu Teatru Wielkiego wyszedł od jego dyrektora Waldemara Dąbrowskiego. Twórcami rzeźby są rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, profesor Adam Myjak i dziekan Wydziału Rzeźby, profesor Janusz Pastwa. Profesor Pastwa powiedział Informacyjnej Agencji Radiowej, że Kwadryga dopełniła klasę architektoniczną teatru i można obecnie mówić, że Teatr wygląda tak, jak powinien wygladać zawsze.
Dyrektor Dąbrowski przypomniał, że pomysłodawcą zwieńczenia gmachu triumfalną rzeźbą opiekuna sztuk - Apolla - był projektant Teatru Wielkiego i innych budowli Warszawy, Antonio Corazzi. W 1825 roku Corazzi wygrał konkurs rozpisany przez ówczesnego prezydenta miasta Karola Wojdę. Jego zadaniem było wykreowanie monumentalnej siedziby Teatru Wilekiego. Budowa rozpoczęła się w 1825 roku, a skończyła w 1833. W międzyczasie wybuchło i upadło Powstanie Listopadowe. Na skutek represji politycznych po powstaniu odarto projekt teatru z malowideł ściennych, płaskorzeźb i rzeźb, a w szczególności triumfalnej Kwadrygi, która miała zdobić fronton Teatru. Kwadrygi nie udało się później ustawić ani w czasach Drugiej Rzeczpospolitej, ani podczas odbudowy Teatru po drugiej wojnie światowej.
Kwadryga stała się według zapisanych i przekazanych w legendzie intencji Corazziego puentą ornamentu fasady Teatru Wielkiego - powiedział Waldemar Dąbrowski. Jego zdaniem dwaj wielcy polscy rzeźbiarze Adam Myjak i Janusz Pastwa dowiedli, że w sztuce współczesnej działają ludzie o talentach na miarę antycznych.
