Niestety nie jest to określone w dniach.
USTAWA
z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa mówi o terminie "NIEZWŁOCZNIE" i dotyczy to sytuacji tylko małego ( do 20 ubezpieczonych ) pracodawcy, bo pracodawca większy sam wypłaca zasiłek chorobowy (art. 61 i 62).

Nie przewiduje też ona kary dla pracodawcy.

Ubezpieczony może na podstawie art. 63 sam wystąpić do ZUS o ustalenie prawa do zasiłku- kopia ZLA trafia przecież od lekarza również do ZUS.

Natomiast na mocy Ustawy o systemie ub. społecznych ( art. 98 ) pracodawca jako płatnik może być ukarany grzywną do 5000 zł, jeśli nie dopełnia obowiązku wypłacania świadczeń z ubezpieczeń społecznych i zasiłków finansowanych z budżetu państwa albo wypłaca je nienależnie- tyle że dotyczy to owego pracodawcy 'dużego', bo to on wypłaca zasiłki. Choć zawsze będzie dyskusyjne kiedy mamy do czynienia, że to jeszcze opóźnienie, a kiedy już niewypłacanie zasiłku.

Skarga- albo do PIP, albo ZUS, obie instytucje dysponują możliwością kontroli u płatnika- pracodawcy.

Nic mi nie wiadomo, by zasada pomniejszania e. powszechnej o pobraną wcześniej sumę wypłat e. wcześniejszej, a więc nowy ust. 1b art. 26 Ustawy był zaskarżony do TK.

Wskazane w wątku skargi do TK i RPO dotyczą przecież zupełnie innej kwestii- różnego potraktowania mężczyzn i kobiet z tych samych roczników w zakresie prawa do e. wcześniejszej. Art. 46 Ustawy przedłużył takie prawo na zasadach dla roczników do 1948 rocznikom późniejszym, ale warunki tego skorzystania w praktyce dały je tylko kobietom z roczników 1949-1953. Niekonstytucyjność podnosili mężczyźni z tych roczników.

Zasadność dwutorowego dostarczania zwolnień jest taka, że:
- Zus na podstawie swoich kopii może dokonywać kontroli/analizy uczciwości lekarzy je wystawiających, a co za tym idzie ich zasadności
- zasiłek z ZUS jest należny dopiero od 34(15 dnia) niezdolności w roku kalendarzowym, wcześniej to pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe.
- nie każde zwolnienie lekarskie wydane przez lekarza jest 'skonsumowane' przez ubezpieczonego- mimo choroby idą jednak do pracy, albo biorą urlop- zwolnienia nie dostarczają.

Jeśli to pracodawca duży i to on wypłaca zasiłek można dochodzić odsetek od spóźnionego zasiłku, bo są one należne, gdyż musi on wypłacać zasiłek w terminach takich jak płace, czyli np. 10 dnia miesiąca kolejnego i nie później niż 30 dni do złożenia dokumentów (ZLA)- co wynika z art.64 ustawy zasiłkowej.
PIP może go ukarać ponownie- jeśli nie usunął tego uchybienia we wskazanym przez PIP terminie, albo na skutek po prostu ponownej skargi, dotyczącej np. zasiłku za kolejny miesiąc kalendarzowy.

Do ZUS w tej sytuacji jak już napisałem wniosek o ustalenie prawa do swego zasiłku na podstawie art. 63 Ustawy zasiłkowej.
Warto przejść się osobiście by przy okazji stwierdzić, czy pracodawca odprowadza składki za Pana- co nie ma wpływu na prawo do zasiłku, bo ubezpieczenie trwa, ale może ma to "w głowie" pracodawcy związek z tym oporem w wysyłaniu zwolnienia. Również dyrektor/kierownik (w zależności czy podlega Pan oddziałowi czy inspektoratowi) może zdaje się zgodzić się w indywidualnym przypadku na dostarczanie zwolnień bezpośrednio do ZUS, z pominięciem pracodawcy- jeśli będzie kontynuacja tego zwolnienia tj. kolejne ZLA.

Ponownie zwracam też uwagę na kwestię 33/14 dnia niezdolności do pracy od początku roku, do którego od pracodawcy przysługuje wynagrodzenie chorobowe, a nie zasiłek z ZUS> przed wykorzystaniem tego limitu w ogóle nie ma mowy o braku zasiłku, tylko wynagrodzenia.

ZUS nie ma takiej wiedzy, na podstawie samych zwolnień, którego dotarły do niego od lekarza, bez zwolnień i dodatkowych formularzy od pracodawcy, za ile dni obecnego zwolnienia zasiłek jest należny, bo np. za zwolnienie na 17 dni, zasiłek z ZUS jest należny tylko za dzień 16 i 17, bo dzień 15 był 33 dniem niezdolności pracownika w 2013 r. do pracy z powodu choroby.

Swoją drogą powtórka zgłoszenia do PIP. Gdy zasiłek zostanie wypłacony pojawi się kwestia odsetek za opóźnienie jednak od pracodawcy w tej sytuacji.

No właśnie o to chodzi, że NIE po raz kolejny, bo uregulowania są od przynajmniej roku 1992 i wprowadzone przez zupełnie inny rząd. A obecnie państwo może jedynie skuteczniej egzekwować, to co ustawowo od dawna należne.

Termin na wydanie decyzji to 30 dni od orzeczenia komisji, wcześniej ZUS czekał 14 dni od zawiadomienia męża o orzeczeniu komisji, bo taki był termin na wniesienie sprzeciwu od jej orzeczenia. Sprzeciwu jak rozumiem nie wniesiono. Jeśli więc mąż zechce się odwołać od decyzji rentowej w zakresie medycznym - tj. orzeczenia o zakresie niezdolności- będzie ono odrzucone z powodu właśnie braku wcześniejszego sprzeciwu. Ewentualne więc odwołanie będzie mogło dotyczyć decyzji rentowej tylko w zakresie wynikającym z kwestii ubezpieczeniowych- niezaliczenia jakiegoś okresu składkowego, nieskładkowego, kwestii rachunkowych itp.

Jeśli podobny oznacza również w tym wypadku winę pracodawcy polegającą na nieprzesyłaniu zwolnienia ZLA oraz formularza Z-3, to nic więcej nie dodam. Czy 11, czy 6 osób ubezpieczonych, sytuacja zmienia się nieco dopiero przy 20 ubezpieczonych przez tego płatnika (pracodawcę).

No chyba, że są inne powody- trzykrotne wizyty, ale brak również decyzji/zawiadomienia o przyczynach ???

Może w pani przypadku pojawiła się już np. kwestia wyczerpania okresu zasiłkowego- 182 dni...,a Pani przegapiła termin min. 6 tygodni przed końcem okresu na złożenie wniosku o świadczenie rehabilitacyjne ?

Ustawa ubezpieczeniowa mundurowa MON ( art. 24 ) co do zasady odsyła w tej kwestii do ustawy cywilnej- powszechnej Ustawy emerytalnej.

No chyba, że śmierć męża nastąpiła w czasie pełnienia służby w kontyngencie policyjnym wydzielonym do realizacji zadań, o których mowa w art. 145a
ust. 1 pkt 1–3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji lub była w związku ze służbą następstwem czynu karalnego - wtedy renta przysługuje Pani bez względu na wiek i stan zdrowia - czyli bez ograniczeń 'zusowych', a więc też i dożywotnio bez 'warunku 5o lat'.

Jeśli okoliczności śmierci męża były inne- dotyczą Panią warunki z art. 70 Ustawy emerytalnej powszechnej- czyli renta rodzinna będzie dla Pani dożywotnia, jeśli wiek 50 lat albo orzeczenie o niezdolności do pracy uzyska Pani nie później niż 5 lat od zaprzestania wychowywania dziecka uprawnionego do r. rodzinnej po tym samym zmarłym. Zaprzestanie wychowywania oznacza owszem uzyskanie przez syna 18 lat, ale może nastąpić WCZEŚNIEJ, jeśli wejdzie on w związek małżeński przed 18 urodzinami (co wynika z KRO) albo utraci rentę z powodu porzucenia szkoły.

Skoro więc jest Pani od syna 33 lata starsza, warunek zostanie w 100% spełniony.-